درباره غلامحسین امیرخانی هم زمان با زادروزش | خط اگر با روح شد، جان پرورد

آزاده چشمه سنگی | شهرآرانیوز؛ چه چیزی می‌تواند در صدای قلم روی کاغذ و لذت قط زدن نی دزفولی باشد که جوانی را در حوالی بیست سالگی مابین بسیاری شغل و حرفه و هنر، به سمت و سوی کاغذ و دوات و قلمدان بکشاند؟ آن هم جوانی که کودکی اش با جنگ جهانی دوم مقارن شده بود و فقر را با پوست و گوشت و استخوانش تجربه کرده بود.

شاید اگر سیدحسین میرخانی نخستین استاد غلامحسین امیرخانی، شخصیت جذاب و پرکششی نداشت و درس اخلاق را بر مشق خط، ارجح نمی‌دانست، غلامحسین هم در همان نوجوانی نقبی به هنر خوش نویسی زده بود و کمی بعد رهایش کرده بود. اما نخستین استاد، مهم‌ترین استادان است. غلامحسین امیرخانی که حالا خودش یک استاد تمام خوش نویسی به حساب می‌آید و در بیش از شصت سال تجربه خوش نویسی، شاگردان پرشماری را پرورش داده است، تغییر مسیر زندگی اش را به سمت هنر خوش نویسی، مدیون سیدحسین و سیدحسن میرخانی می‌داند. هر هنری مستلزم ممارست است و غلامحسین امیرخانی هرقدر در جوانی خود تا به امروزش را جست وجو می‌کند، تنها صدای قلم بر کاغذ را می‌شنود و عطر تلخ مرکب در سرش می‌پیچد.

سال ۱۳۳۸ بود که به شکل حرفه‌ای و جدی وارد عرصه خوش نویسی شد و دوسال بعد یعنی در سال ۱۳۴۰ در سمت خطاط به استخدام اداره کل هنر‌های زیبا یا همان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز، درآمد. یک بار در سال ۱۳۷۸ و بار دوم در سال ۱۳۸۸، نشان درجه یک فرهنگ و هنر را از رؤسای جمهور وقت.

دریافت کرد. سال ۱۳۸۱ در همایش چهره‌های ماندگار، به عنوان چهره ماندگار شناخته شد و سال ۱۳۹۵ سفارت فرانسه استاد امیرخانی را شایسته دریافت مدال ادب و هنر فرانسه درجه شوالیه به پاس یک عمر فعالیت هنری و فرهنگی دانست. او که طی ده‌ها نمایشگاه فردی و گروهی در داخل و خارج کشور، بار‌ها به کشور‌های اروپایی نظیر انگلیس و فرانسه سفر کرده در سمت‌های اجرایی نیز به مانند آثار هنری اش خوش درخشیده است و در رزومه اش سابقه مدیریت فرهنگ سرای ارسباران و انجمن خوش نویسان ایران به چشم می‌خورد.

آثار غلامحسین امیرخانی، نه صرفا به واسطه زیبایی اجرا و سبک خاص او در نستعلیق ماندگار شده، که از حیث محتوا نیز تأمل برانگیز است. او نه فقط به ترکیب و ظاهر قرارگیری حروف و کلمات در یک اثر توجه دارد که همواره به دنبال مضامین ارزشمندی از ادب فارسی است تا با وام گرفتن از زیبایی قلم و کشیدگی حروف، معنا را به قلب و روح مخاطب و بیننده.

خوش بنشاند. از همین رو در طول سالیان به مشق آثار ادبی نظیر گلستان سعدی، منتخب غزلیات سعدی، دیوان حافظ، رباعیات خیام و فراز‌هایی از شاهنامه پرداخت و از کتابت مضامین دینی نظیر مناجات امیرالمؤمنین (ع)، دعای کمیل، برگ‌هایی از قرآن و... غافل نشد.
در کنار آثار خوش نویسی ارزشمند استاد امیرخانی، دو کتاب با عنوان «رسم الخط امیرخانی» و «آداب الخط امیرخانی» به چشم می‌خورد که مرجع علمی ارزشمندی برای دوست داران این هنر اصیل ایرانی است. استاد غلامحسین امیرخانی، پدر خوش نویسی معاصر ایران، امروز در حالی هشتادوسه ساله می‌شود که نام او در سال ۱۳۹۹ در ردیف گنجینه زنده بشری در خط نستعلیق ثبت شده و حالا او عزت خوش نویسی ایران زمین و در زمره نادره کارانی است که با هنرش،  خطی بر جریده هستی به یادگار گذاشته که تبلور زبان و ادب فارسی است.